Iets met verwachtingen en een kabelbaan

08-12-2023

Ook vandaag zijn we lekker aan het werk geweest. Na een fijne lunch in de zon met uitzicht over de oceaan zijn we nog weer even aan de slag geweest. Opeens zag ik iets bewegen vanuit een ooghoek. Het bleek een klein salamandertje te zijn die onder weg was naar 1 blaadje rucola op de grond. Hij schrok zich de pleuris van mijn beweging maar toen ik een poosje stil zat durfde hij weer te bewegen en ging aan de slag om dat eenzame blaadje rucola naar binnen te werken. Fascinerend wat een ongelofelijk lange tenen zo’n beestje heeft. En die huid! Die huid ziet er helemaal glad uit, en als-tie beweegt zitten er van die charmante rimpels in de bochten. Razendsnelle bewegingen met de voorpoten om dat blaadje naar binnen te werken en opeens was het klaar. Floep, weg was-ie. Jammer dat m'n mobiel binnen lag anders had ik het gefilmd.

Tegen half 3 vonden we het weekend.
We zijn in de auto gestapt en naar een dorpje een eindje verderop gereden. Daarvandaan zou een pad naar een strandje gaan. Het pad begon ongeveer twee keer zo hoog boven de oceaan als we tot nu toe meegemaakt hadden.

Dus we waren even onderweg. Maar goed, traplopen en over vage paadjes sjouwen is een skill die we aardig onder controle hebben. Met de nodige stops omdat ik dingen als Vogelmuur en een heel dapper vetplantje ontdekte bereikten we het strand.

Het was ons niet helemaal duidelijk of het net hoog water geweest was, of het bijna was. Tussen wat lava stenen stond Corné op mij te wachten terwijl ik even met m’n schoonmoeder appte.

Plots kwam er een golf die een meter of 5 verder kwam dan hij verwachtte wat zeiknatte schoenen opleverde. Helaas pindakaas. Vooral omdat er opeens een wolkenstrook voor de zon ging hangen.
Het water lonkte na onze zweterige afdaling dus we plonsten de oceaan in. Het viel ons direct op wat een kracht de zee had. We zijn ongeveer tot aan ons middel gekomen voor we besloten terug te gaan. Dit keer geen gestoei met golven. Die waren zo groot, en nu werd ik al onderuit gekogeld en mee getrokken. Dus zat ik even later op m’n kont in een bodempje water waarna een onverwacht sterke terugrollende golf (dat kan blijkbaar ook nog) me meetrok en tegen Corné aan sleurde die op z’n knieën in het water zat. Blijkbaar zit je dan steviger. Dit was super grappig maar ik kon me opeens voorstellen dat je zelfs als ervaren zwemmer kunt verdrinken. Kijk maar bij de video's, daar staat een filmpje van de golven.

Het water bleek steeds hoger te komen en nergens was een droog stukje zand. Het oorspronkelijke plan om in de zon op een handdoekje een boekje te lezen werd wat ingewikkeld zonder zon en zonder plek om een handdoek neer te leggen.

We zijn terug gewandeld en hebben op een rots water gedronken en wat chips gegeten. Intussen hadden we pret om een gezinnetje waarvan de puber vreselijk verveeld naar z’n kleine broertje stond te kijken die in de branding speelde. De golven zijn hier nogal onvoorspelbaar en plots had de puber ook twee zeikpoten terwijl de vader nog net op wat hoge lavastenen kon springen.

Toen begon de wandeling naar boven. We moeten naar dat witte huis bovenaan en hier waren we al even onderweg. Volgens Strava was het 300 meter stijgen. Maar stap voor stap kom je er wel en het uitzicht is fenomenaal. Bovendien heb je wel het gevoel dat je iets gedaan hebt.

Oh, over dat spannende verhaal: volgens DHL is het alweer bezorgd, alleen is het dus nog niet bezorgd. Maar nu blijft er staan dat het bezorgd is, dus dat maakt mij bezorgd.

09-12-2023

Weekend! Vandaag is de enige volledige vrije dag die we in 13 dagen tijd hebben. We zijn goed voorbereid: We hebben in maart al permits geregeld om de top van El Teide te beklimmen, we hebben reisverhalen gelezen en websites bezocht. Dus de paspoorten liggen klaar want die willen ze zien in combinatie met de permit. Warme kleding ligt klaar, compleet met winterjas want op 3715 meter hoogte schijnt het nogal koud te zijn. Extra water in de rugzak want daar schijn je je beter van te gaan voelen als je last krijgt van de ijle lucht. En gecheckt hoe we het beste naar boven kunnen. Vanaf de parkeerplaats heb je 2 keuzes: een uurtje of 5 wandelen of voor 22 euro enkele reis in 8 minuten naar boven met de kabelbaan. Als je eenmaal bij het bovenstation van de kabelbaan bent mag je alleen met die permit verder naar de top en dat is nog 50 minuten lopen waarin je 170 meter stijgt.
Daarna daal je die 170 meter weer af en als je wilt kun je voor nog eens 22 euro weer met de kabelbaan naar de parkeerplaats òf je wandelt in een uurtje of 3 naar beneden.
Volgens de info die wij op internet vonden kon je tickets voor de kabelbaan online kopen, maar ook ter plekke.

Het was 5 kwartier rijden, dus we zaten op tijd in de auto en rond half 11 waren we bij de parkeerplaats. Ons beeld van een kabelbaan is zo’n stoeltjeslift, of eventueel heel chique met gondeltjes. Wij waren dan ook wat verbaasd om te zien dat er maar 2 gondeltjes waren. Eentje naar boven en intussen eentje naar beneden. Een ticketoffice bleek vervangen door een levensgrote QR-code en de eerstvolgende mogelijkheid om met dat eenzame gondeltje naar boven te gaan was om 15:20 vandaag.

Maar ja, onze permit om naar de top te gaan is alleen maar tussen 11 en 13 uur geldig. En aangezien het al 10:30 is, we niet met de kabelbaan kunnen en het een uur of 5 lopen is gaat dat dus niet passen. Ongelofelijke bummer! En het is echt waanzinnig mooi weer. Dus kun je heeeeel ver kijken vanaf de top.

Dus zijn we maar een wandeling gaan maken van dik 13 km onderaan de berg. Ook leuk. Nu moeten we volgend jaar maar weer hier naar toe en dan in maart weer permits regelen en ook alvast tickets voor de kabelbaan als dat al kan en dan maar hopen op weer zulk mooi weer op precies die dag. Ofzo.
Maar serieus, die wandeling was prachtig. Qua landschap wel veel van hetzelfde surrealistische; en gek genoeg went dat ook.

Alle tijd voor diepe gesprekken, over of God aan micro-managment doet (zich bezighoudt met elk individuele leven) of alleen met het grote einddoel. Over hoe je dan gebedsverhoring kunt plaatsen, en wat je dan aan moet met heftige dingen die bij mensen gebeuren. Over wanneer we in de Bijbel lezen dat God ingrijpt en dat Hij de keuzes van mensen respecteert. Ook als het domme keuzes zijn. En over hoe ongelofelijk veel hyperlinks er in de Bijbel staan, al die verwijzingen zoals toen het volk Israël uit Egypte geleid werd en de Rode zee gespleten werd een directe verwijzing is naar het scheppingsverhaal waarin God water en land scheidde.

Tegen 16 uur waren we weer bij ons appartement en hebben we heerlijk nog een paar uur in het zonnetje een boek gelezen en even een half uurtje telefonisch bijgekletst met m’n moeder. Ook nog even zoonlief geprobeerd maar die heeft blijkbaar zelf ook een leven. Dus dat wordt een ander x-tje ;-)