Lekker weertje!

10-12-2023

We hadden allebei niet zo best geslapen. Ik heb dat soms, en Corné had vooral erg kiespijn. Dus de ochtend kalm aan gedaan in plaats van een lekkere hike en intussen alles klaargezet voor het volgen van een bijscholing. Dag 5 van een serie over Effectief pijn behandelen met acupunctuur. Super fijn dat juist deze dag digitaal bijgewoond kan worden, bij de voorgaande dagen was dat niet mogelijk.

Dus ik zat om 11 uur keurig klaar met laptop, i-pad, mobiel, boek en pen en papier. Koptelefoon keurig opgeladen, Zoom gedownload en Corné als continue helpdesk. De les is van 12-18 uur en hier is het een uurtje vroeger. We begrepen niet waarom ik geen toegang kreeg tot de zoomsessie tot we doorkregen dat mijn laptop nog op Nederlandse tijd stond. Ik had nog een uur….

Het weer was vandaag weer redelijk prut. Droog, maar geen zon. Dus daar miste ik niet veel aan. De les was weer intens interessant en tijdens een korte pauze bedacht ik opeens dat ik het geleerde direct in de praktijk kon brengen bij Corné. Dus uitgevogeld welke meridianen door de kaak lopen en op zijn andere arm en been gezocht naar gevoelige plekken en daar naalden in gezet. Op zijn been kwam ik 1 punt tegen wat een fikse scherpe pijn gaf en vanaf dat de naald erin ging voelde hij de pijn uit z’n kaak wegtrekken. Wat heeft God het lichaam ongelofelijk mooi gemaakt. Als het ergens niet goed zit gaat het lichaam roepen (tja, dat zijn je klachten) en laat dat op allerlei gespiegelde plekken op het lichaam zien. En ik mag dan een duwtje geven zodat het lichaam weer in balans kan komen. Love it!

Na de bijscholing zijn we op het balkon gaan zitten met een handdoek over ons heen. We waren te lui om een lange broek aan te trekken en zo was het heerlijk. Samen hebben we gekeken hoe de lucht rood kleurde en de zon tussen de wolken achter de berg zakte.

11-12-2023

Ik was van plan om vandaag vrij te nemen maar het weer is heerlijk. Voor het eerst is het direct ’s morgens in de schaduw al aangenaam buiten. Dus ik ben met een potje thee achter mijn laptop gekropen en ik geniet.

Vanaf een uurtje of 11 is de zon op het terras en het trekt steeds verder open.

’s Middags doe ik het ligbed plat, zet m’n laptop ervoor op de grond en ga op m’n buik liggen met een schriftje ernaast. Zo kan ik relaxed een ingescand boek lezen en intussen krijgt m’n rug ook een keer zon.
Om 15 uur stopt Corné er mee en trekken we onze schoenen aan. Rugzakje om met een fles water en een handdoek en op naar het strand. Dat klinkt heel makkelijk, maar we zitten nogal hoog en hebben bedacht dat er vast wel een manier moet zijn om lopend bij het strand te komen. We sjouwen door het park hiernaast, vervolgens een eindje over het trottoir langs de weg en waar we volgens een ooit door iemand gewandelde route zouden moeten afslaan staat inmiddels tot zover we kunnen kijken een hek. Dus zoom ik een beetje in op google.maps en verzin een andere route. We lopen door een woonwijkje waar ik speciaal voor Yara een foto maak van een mokers grote blije Monstera.

We komen aan bij een uitkijkpunt over de oceaan. Vlak daarnaast begint een onooglijk pad. We dalen honderden meters af en zien intussen niets van de omgeving omdat de stenen zo gruwelijk schots en scheef liggen dat je continu moet opletten waar je je voeten neerzet. Niet mijn lievelingspad.
Eenmaal beneden aangekomen lopen we langs de kust tot het eind van het pad. Het pad eindigt daar omdat de zee op loodrechte wanden slaat. Er is simpelweg geen mogelijkheid om het pad te vervolgen.

We hoopten op een plek om een duik te kunnen nemen maar de oceaan is wild vandaag; de golven zijn hoog. Het is indrukwekkend hoe een golf donkerblauw aan komt rollen en steeds hoger wordt. Op het moment dat-ie om gaat vallen wordt de kleur steeds lichter tot het een diepe aqua kleur heeft en uiteenbarst in een schuimfeest van wit. Ik weet niet of het een beetje overkomt op het filmpje. (zie video's)
We klauteren wat over rotsen tot we een poel zien wat diep genoeg is om ons te kunnen verfrissen en waar zo nu en dan nog wat vers water bij komt. We klauteren en glijden voorzichtig tot we erin liggen. Wat is dat verfrissend! We hadden ooit al eens ontdekt dat ongeveer 2 op de 20 golven beduidend hoger zijn dan de rest en opeens slaat er toch een golf naar binnen. Niet zo hard, maar we moeten toch een beetje ons best doen overeind te blijven. Het laatste wat je wilt is jezelf openrijten aan de ruwe lava.

We drogen een beetje op in de zon, kleden ons weer om en wandelen terug. Ieder in ons eigen tempo sjouwen we naar boven; het is te steil en te ver om je druk te maken over de ander. Gewoon verstand op nul en blik op oneindig. Stap voor stap kom je wel boven bij het uitkijkpunt en daar hijgen we even uit.

 Ik heb hier een filmpje gemaakt (zie video's) waar je kunt zien waar we gezwommen hebben en waar we nog naar toe moeten wandelen. De rest van de wandeling terug naar ons appartement valt ons mee en tegen zonsondergang zitten we op ons balkon. We hebben 8 km gelopen en bijna 500 hoogtemeters gemaakt.
Ik gooi onze kleding even in een spoelwasje en dan genieten we nog even van de lucht die rood kleurt.

Update spannende verhaal: Ik kreeg nog een appje van de buurvrouw dat ze nog een speurtocht gedaan heeft in onze tuin maar ook vandaag geen pakje gevonden heeft. Op de site van DHL staat inmiddels naast dat-ie al 4x bezorgd zou zijn hij vandaag aangekomen is in onze regio en zelfs al ontvangen in het sorteercentrum in afwachting van de data. Het is allemaal heel bijzonder en ik hoop dat het pakketje nog daadwerkelijk bezorgd gaat worden.