Heiig met regenboog, regen met strakblauwe lucht

12-12-2023

Wat een heerlijk dagje was dit. De zon schijnt, het is alleen een beetje heiig maar dat drukt de pret totaal niet.

Ik heb heerlijk buiten in bikini zitten werken en ben daarna ter afwisseling op m’n buik op zo’n lounge-bed gaan liggen met m’n laptop ervoor op de grond. Zo kon ik super chill verder lezen in dat boek over ooracupunctuur en aantekeningen maken.

Ik geniet nog steeds van de glutenvrije broodjes die ik meegenomen had. Ik heb ze gewoon hier meteen in de vriezer gekieperd waardoor ze nog steeds vrij vers zijn.

Vanmorgen toen de zon nog niet op het balkon was hebben we na Corné’s eerste zoom-meeting eerst even boodschappen gedaan. Ik mag namelijk niet rijden want wij vinden het belachelijk om extra te betalen voor 2 chauffeurs. Corné weet hoeveel ik van de zon hou en had bedacht dat het zonde was om dit vanmiddag na het werk te doen als de zon er is.
Bij de Lidl op de parkeerplaats hebben we eerst samen een filmpje gemaakt van waar het punt Pericard 6 zit en dat ge-appt zodat diegene dat punt zelf kan masseren. Het helpt tegen misselijkheid na bv. een operatie. Het wordt in steeds meer ziekenhuizen geleerd aan kankerpatiënten zodat ze zelf iets kunnen doen tegen de misselijkheid. Ik hoop maar dat het helpt want misselijk zijn is zoooo beroerd. Maag 36 is overigens ook zo'n toppunt tegen misselijkheid.

We hadden nieuw vlees nodig want gister stonden opeens 2 verpakkingen bol terwijl ze pas over 3 dagen op datum zijn. Een paar dagen geleden hadden we ook al een hamburger waarvan bij de eerste hap direct duidelijk was dat-ie rechtstreeks de vuilnisbak in mocht. Ik heb de koelkast maar hoger gezet want die voelt inderdaad niet super koud. Maar verder heb ik geen idee hoe dit kan want de winkel is behoorlijk dichtbij, dus zolang is het niet uit de koeling geweest en het is nou ook niet bepaald hoog zomer.

Corné had vanmorgen al aangekondigd dat hij vandaag geen wandeling ging doen maar na het werk wilde luieren op het balkon. De kiespijn van zondag had er best ingehakt en hij had flinke blaren gelopen. Dus de voeten verdienen wat rust.

Ik vind het prima, ik heb me gelaafd aan de zon, heerlijk aan m’n boek gewerkt en genoten van het lezen van dat acu-boek. En toen de volle werkdag erop zat zijn we een boekje gaan lezen in de zon. Dit keer gewoon een relaxed boekje. Nou vind ik studieboeken ook bepaald geen straf om te lezen alleen lukt me dat nooit zonder ook aantekeningen te maken. En even helemaal niks is ook wel eens fijn.

Vanmiddag Kirsten nog aan de telefoon gehad die allemaal goed nieuws bracht over een toffe stage-afstudeerplek die ze binnengesleept heeft èn morgen een sollicitatiegesprek voor een leuke bijbaan.

13-12-2023

Het is weer dusdanig heiig dat de zee vrij snel overgaat in de heiigheid. Geen idee hoe ik het anders moet noemen want het zijn geen wolken. Gelukkig is het alsnog heerlijk om in bikini buiten te werken. Zolang ik de warmte van de zon op m’n lijf voel ben ik gelukkig.

En het is maar goed dat de zon door die heiigheid heen schijnt zodat-ie m’n chagrijn weg kan branden. Het spannende verhaal is namelijk tot een eind gekomen en niet in mijn voordeel. De status was vandaag veranderd in ‘retour afzender’ en nadat Corné contact had gekregen met een chatbot en daarna een echt mens konden ze bij DHL zien dan mijn pakketje een week van verkeerde scans achter de rug had en nu retour gestuurd was. Niks meer aan te doen. Maar doordat zij het een week geleden al als bezorgd aangemerkt hadden en dat niet meer kunnen wijzigen staat het ook zo bij de afzender waardoor die geen geld terugstort. Het is immers bezorgd zeggen ze. Nu maar hopen dat het pakketje op de een of andere manier toch nog bij de verzender terugkomt en dat die dan wijs kan worden uit alle info en zo lief wil zijn het nogmaals op te sturen.
Kort gezegd: iedereen wijst naar elkaar als verantwoordelijke en ik ben 60 euro kwijt.

Maar ach, de zon schijnt.

Ik kreeg een berichtje over iemand met hevige pijn maar helaas heb ik teleporteren nog niet onder de knie.  Aangezien het me niet lukt om op afstand naalden erin te steken probeer ik te bedenken hoe ik diegene toch kan helpen.

Ik moest even heel diep nadenken hoe ik duidelijk ging maken waar Pericard 6 tot 8 ligt of Maag 36 tot 40.8. Dus aan de slag met het bewerken van plaatjes op internet.

Ik ben nogal van de details en de perfectie. Maar hoe leg je nou op papier uit waar de Pericard-meridiaan loopt? En opeens bedacht ik me dat ik gewoon filmpjes moest maken en het op m’n eigen lijf moest laten zien. Dus een tafeltje op het bed gezet en m’n mobiel op de rand. Iets zwaars erop aan 1 kant zodat-ie bleef liggen terwijl-ie uitstak met de camera. En toen omstebeurt op m’n armen en benen in beeld het verloop van de meridianen aangewezen. Het werkte want ze konden de pijnlijke punten die de projectie waren van de oorzakelijke pijn precies vinden! Hups: masseren die punten zodat de boel weer in balans komt. Dan heet het gewoon opeens acupressuur ipv acupunctuur ;-) Blij dat ik op afstand toch iets kon bijdragen en vooral dat naast de pijn de misselijkheid kon zakken.

Ergens na de lunch was ik het werken zat en ben ik het boek over ooracu uit gaan lezen. 

Vervolgens ben ik lekker in m’n leesboek gedoken en om 15 uur vond Corné het welletjes geweest en zijn we in de auto gestapt. Voor Corné is dit dus een soort vakantiedag want hij had nog ‘maar’ 8,5 uur zitten werken. Workaholic.

Het plan was om de auto ergens te parkeren en vanaf daar een nieuw pad te ontdekken richting een strand. Alleen bleek dat pad inmiddels dood te lopen bij een huis waar een groot bord stond met dat dit geen toegang tot het strand biedt. Dus omgekeerd en met de auto naar een ander strand gereden. Ik was de hele dag al niet helemaal in m’n hummetje en daar had Corné last van. Niet dat ik dan sjacho ben ofzo, maar gewoon wat stiller en minder huppelig. En Corné wil mij altijd blij maken maar soms heb je gewoon zo’n dag. Zonder aanwijsbare reden. Corné wilde het nog oplossen door 60 euro aan mij te geven maar het lag niet aan het DHL-debacle, hahaha, anders was het een mooie oplossing geweest. Gaat echt nergens over dit. Wij zijn beiden nogal van het stabiele vrolijke humeur dus dit soort dagen maken wij maar zelden mee met elkaar. Maar aangezien we nogal op elkaar gericht zijn merken we bij elkaar ook alles op.
Nou, toen we dat weer geanalyseerd hadden besloten we uiteindelijk maar gewoon op het strandje te gaan liggen wat er eigenlijk niet zo fijn uitzag. Want teveel mensen, te slechte golven, teveel stinkend zeewier, te zwart zand enz. Verzin wat.

Vervolgens hebben we onszelf op ons handdoekje in het heerlijk warme zwarte zand gevlijd, zijn de oceaan ingelopen en hebben genoten van een frisse duik in een onrustige zee. Daarna zijn we een boekje gaan lezen onder het besluierde zonnetje wat nog steeds heerlijk veel warmte gaf. Intussen voelden we ons bijna thuis want iets verderop zaten ongetwijfeld 2 Duitsers een enorme kuil te graven. Hilarisch dat ik ze later inderdaad Duits hoorde spreken.

Toen de wind aanwakkerde kreeg ik het fris en wilde ik wel naar huis. Dus even later zaten we prinsheerlijk op ons balkon. Theetje en boekje erbij en ergens in de verte zagen we nog een soort van vaag geel rondje achter een berg zakken. Hopelijk wordt het morgen weer een keer helder weer.

’s Avonds nog met Yara gebeld want ze had beroerd nieuws gekregen. Ze had zich ingeschreven om een periode aan een universiteit buiten Europa te studeren. Haar gemiddelde cijfers zitten tussen de 7,5 en 8 wat ik persoonlijk belachelijk hoog vind. Maar zelfs daarmee is ze niet tot haar top 10 ingediende wensenlijst toegelaten. Volgende week een nieuwe ronde met de overgebleven studieplekken. Ik hoop dat God een heel tof plekje voor haar in petto heeft.

Kirsten had wel goed nieuws: het sollicitatiegesprek eindigde met een telefonisch rollenspel waarna ze een dik compliment kreeg: diegene was erg onder de indruk van hoe Kirsten’s empathie en manier van vragen stellen en bood haar direct de baan aan. Super fijn! #trotsemama

14-12-2023

En jawel, het is vandaag strak blauw in de directe omgeving. Het waait vrij hard maar een deel van ons balkon is behoorlijk in de luwte. In de verte is het nog steeds dusdanig heiig dat er geen horizon te zien is en ook El Teide is niet bestaand. De hele dag hangt er een dreigend wolkendek wat gelukkig niet over de bergkam heen komt. ’s Middags als ik in de zon op mijn buik (met m’n laptop op de grond voor me) m’n Tuina-les lig voor te bereiden voel ik steeds ienie-mini druppels. Ik denk eerst nog dat de eigenaar die hierboven woont z’n dakterras aan het besproeien is maar na een half uur snap ik er niet zoveel meer van. Het is overigens heerlijk verkoelend en echt te weinig om slecht te zijn voor m’n laptop. Bovendien verdampt het waar je bijstaat. Corné komt even een halve minuut pauze houden, hoort mijn vreemde verhaal aan, kijkt naar de strak blauwe lucht, kijkt naast het balkon over zee en ziet daar een regenboog. (even heel goed kijken op de foto, maar hij zit rechts). Blijkbaar regent het een heel eind verderop en waait er een restje hier naar toe.

We hebben het ontzettend naar ons zin hier maar vinden het ook jammer dat we bijna geen vrije tijd hebben. 1 compleet vrije dag in 13 dagen is natuurlijk ook wel erg karig, zeker als je op zo’n mooie plek zit. We komen tot de conclusie dat het leuk is dat we een keer op een ander deel van het eiland gezeten hebben maar dat dit eenmalig is. Het appartement is beslist het beste waar we ooit gezeten hebben: prachtig en uiterst comfortabel ingericht met een uitzicht waar je een puntje aan kunt zuigen (als het tenminste niet heiig is, bewolkt is of regent) en we genieten van de privacy en rust. De natuur is hier vele malen mooier maar dat heeft een reden: het regent hier veel meer en er is veel meer bewolking. En dat is nou net niet waar ik voor kom.
Verder is het aan deze kant van het eiland moeilijk om bij het strand te komen. Je loopt er niet even naar toe na een werkdag voor een duik. Het is meteen een pittige hike met 300 hoogtemeters waar je een paar uur zoet mee bent. Tof om een keer te doen, maar niet elke dag.

Dus ons goede voornemen is om volgend jaar (Deo Volente) een plekje te zoeken op het zuidelijke, drogere deel. Ook heeft Corné bedacht om dan vooraf al een paar dagen vrij te plannen want nu lukt het niet om nog vrije tijd in te passen.

Maarrrrr, morgenmiddag om 12 uur stopt hij met werken, stappen we in de auto en rijden we naar Restaurante Cruz del Carmen, een dik half uur verderop, waarvandaan een mooie hike van 9 km start met prachtige uitzichten. Althans, dat is wat ik op wikiloc vind. Dat willen we wel eens bekijken. En daarna nog even een strandje opzoeken. Nu maar zien wat er van onze plannen terecht gaat komen. Altijd een verrassing.