Tenerife

04-12-2023

Ik lag gister om 22 uur in bed met het plan om een uur of 5 te gaan slapen. Met de wekker op 3:15 zou dat toch bijna een realistisch plan moeten zijn.

De tassen waren ingepakt, het stapeltje kleren wat ik aan zou trekken lag klaar en alle 3 hadden we de wekker staan. Ik viel al snel in slaap en werd rond 23:30 wakker om te plassen. En toen was ik wakker. Niet een beetje wakker. Nee echt mega klaar wakker.

En he-le-maal niks om over te piekeren. Mokers wat een zinloze uren ga je dan tegemoet. Ik heb een paar x een tijdje met m’n zaklamp onder de deken liggen lezen. Ik heb zo’n fietslampje die je met een usb-kabeltje op kunt laden en die zowel wit als rood licht heeft. En ik lees dan bij rood licht. Want uit onderzoek is gebleken dat vogels ’s nachts wel gekke dingen gaan doen als er wit licht is maar dat ze van rood licht niet onder de indruk zijn. Dus ik had bedacht dat dat rustgevender moet zijn. En dat Corné dan niet van mij wakker wordt. Maar goed, ik viel er niet meer van in slaap.
Dus uiteindelijk ben ik er om 1:30 maar uit gegaan om de vaatwasser te legen en voor de zekerheid nog lactase pilletjes in te pakken voor het geval ik zo dom zou zijn om toch een stukje kaas te gaan eten op Tenerife. Vervolgens bedacht ik me toch nog dat de plantjes in mijn praktijkruimte ook nog wel een slokje water konden krijgen en toen was ik wel aardig uitgepoept.

Toen heb ik nog een dutje van een kwartier gedaan op de bank en was het ein-de-lijk tijd om op te staan.

Dus hups, in de auto op weg naar Schiphol. Ik ben lekker achterin gekropen terwijl Corné en Kirsten voorin met een bak koffie alweer alle problemen in de zorg samen aan het oplossen waren. Ondanks code geel was het al vanaf middernacht droog in onze contreien en zoefden we over lege wegen richting het vliegveld. Na een dikke knuffel met Kirsten en onze oneindige dank voor het opofferen van haar nachtrust om ons weg te brengen scheiden onze wegen.

Na een kleine zoektocht door Schiphol vonden we de douane waar Corné’s tas eruit gepikt werd. De beste man trok gewichtig zijn paarse handschoenen aan en verzocht Corné om zelf zijn tas open te maken. Vervolgens trok hij een zakje glutenvrije broodjes met serranoham tevoorschijn en een paar zwarte sokken. Daarna volgde het ziplock-zakje met tandenborstels, tandpasta, een of ander haarspul van de action wat echt perfect werkt om Corné’s haar niet pluizig te laten zijn, een kammetje, een halflege tube zonnebrandolie, een pincet voor als er weer zo’n zwarte baardhaar tevoorschijn komt op m’n kin want dat heb ik sinds ik in de overgang ben en nog wat van dat soort frutsels. De beste man hield het hele zakje tussen duim en wijsvinger, liet het weer in de tas vallen en knikte naar ons. Daarna liep hij naar z’n collega waarna ik de tas maar weer ingepakt heb.

Een halve marathon verder waren we eindelijk bij D83. En toen was het nog maar net half 5 geweest. Nog een kleine 2 uur wachten. Ik weet niet of ik ooit zo keurig op tijd geweest ben voor het halen van een vliegtuig. En we waren nog niet eens de eerste mensen daar!
Dus ik heb een beetje met m’n ogen dicht tegen Corné’s schouder gehangen, genoten van een meisje met gemillimeterd haar en oversized kleding die haar backpack afdeed en super comfortabel op de grond ging zitten en zo ontzettend zichzelf was. Me zitten verbazen over het 70+ stel naast ons waarvan de man op de i-pad een online spel klaverjassen deed en zijn vrouw het in alles met hem eens was. Werkelijk met elke zet die hij deed. Zelfs als hij verzaakte of roem weggaf. Ik denk dat ik van hem zou winnen.
Inmiddels was het behoorlijk druk geworden en had ik honger gekregen. Dus ik heb lekker een zelfgebakken glutenvrij broodje met kookworst gegeten. Ik had thuis alle koelkast-restanten klaar gelegd voor Kirsten om mee naar haar huis te nemen en het laatste gekookte ei uit de koelkast voor Corné meegenomen. Dat wilde hij wel alvast opeten aangezien zo’n ei pellen in een vol vliegtuig ons vast geen vrienden op zou leveren. Toen ik ‘m pelde roken we allebei meteen dat dit ei ietsje te lang in de koelkast had gelegen. Zoooo blij dat we die niet in het vliegtuig hadden opengemaakt. Dus hop weer in het plastic zakje en zo in de prullenbak. Vlakbij ons kwam een ouder echtpaar staan die ik onze zitplekken aanbood. Wij vinden het prima om op de grond te zitten. Maar ze wilden niet en leken het zelfs een beetje raar te vinden. Dus zijn we lekker blijven zitten. Niks mis met een goeie rugleuning namelijk. Maar wat is er mis met de oudere generatie? Ik vind het super normaal om oudere mensen m’n zitplek aan te bieden, da’s toch gewoon beleefd?

Om 5:50 gingen we boarden. Er waren verbazingwekkend weinig mensen die priority geboekt hadden. Echt maar een handjevol terwijl ik gewend ben dat driekwart van het vliegtuig het belangrijk vindt om als eerste aan boord te gaan. Misschien is het punt van ommekeer gekomen. Dat mensen beseffen dat uiteindelijk iedereen aan boord komt en dat je zitplek toch wel gereserveerd is. En dat als iedereen priority boekt je gewoon lang in de andere rij staat.

Er gingen ook wat mensen in rolstoel mee. Echt cool om te zien wat een mooie apparaten en voertuigen er bestaan om dat voor elkaar te krijgen. Het duurde wel heel lang voor alles rond was waardoor we 20 minuten vertraging hadden. Maar wat leven we in een mooi land dat je als je helemaal niks kunt je toch prima met een vliegtuig mee kunt en dat allemaal geregeld wordt.

Wij waren heel erg tevreden dat de plek naast ons leeg bleef. Ik ben de vlucht gestart met een podcast over tandenknarsen en chinese geneeskunde waarbij ik nog net mee kreeg dat mensen die ’s nachts en vaak overdag in rust hun mond vacuum trekken (wat ik dus altijd doe) zich misschien eens moeten afvragen: wat zet je daadwerkelijk op slot? Waarna ik me opzij liet zakken, mezelf over 2 stoelen heen drapeerde terwijl Corné zijn jas onder mijn hoofd legde en 2 uur van de wereld was.

Toen ben ik lekker een webinar over menstruatie (ja, ook van chinese geneeskunde) gaan kijken waardoor ik nu meer snap over relatieve oestrogeentekorten en dat progesteron de rustgever is die dominant in 2e helft van de cyclus, kalmeert, ontspant, zorgt voor goede slaap, een verwarmend effect heeft, en ontstekingsremmend is. En nog veel meer interessante informatie die ik nog een keer ga opschrijven. Want daar was ik nog een beetje te moe voor op dat moment. Intussen lag Corné over 2 stoelen en mijn schoot heen gedrapeerd een dutje te doen. En toen waren we er opeens. Dus sjaal in de tas, trui en jas om ons middel en toen heel lang wachten tot we het vliegtuig uit mochten want we zaten op rij 30 en de achterdeur werd niet opengedaan. Maar ach, het is wat het is.

Aangezien wij groot fan zijn van ‘travel light’ hoefden we niet te wachten op koffers en waren we als eerste bij de autoverhuur. We waren lichtelijk geïrriteerd dat deze maatschappij besloten heeft dat je de tank halfvol mee krijg en weer halfvol moet inleveren. Da’s natuurlijk een verdienmodel want wie lukt dat nou. Maar goed, het is wat het is. In no-time waren we op weg naar de Lidl die 10 minuutjes verderop zat. Daar hebben we wat flessen water gekocht en zijn doorgereden naar ons favoriete strandje van vorig jaar wat ook een minuut of 10 rijden was. Toen nog een kwartiertje lopen over paadjes tussen cactussen met uitzicht over zee via een soort ghosttown vol dure chique huizen die al jaren leegstaan tot we bij een verborgen gelegen strand kwamen. Ook daar weten we nog een pad wat bovenlangs over de rotsen loopt en met wat geklauter kwamen we bij een mini-strandje met onze eigen privé-baai die alleen bij eb te bereiken is via het strand.

Heerlijk wat een rust. Om 12 uur ’s middags dobberden we in zee, lazen daarna in een besluierd zonnetje ons boek (wat echt prima was om onze witte lijven in te laten wennen aan dit heerlijke weer), aten het restant van onze broodjes op en waren om 15 uur weer bij de auto. Oh ja, ik heb ook nog een powernap gedaan. Dat klinkt heel hip, maar ik viel gewoon in slaap tijdens het lezen van m’n boek hoor.
We hadden een super gedetailleerde routebeschrijving gekregen, compleet met foto’s van de straatjes die we in moesten rijden waardoor we in 1x goed reden. Eenmaal bij het toegangshek kwam de joviale eigenaar binnen een paar minuten aangereden vanaf de binnenkant en mochten we ‘m volgen. Shockerend genoeg waren het 2 bochtjes (ok, wel echt heel erg steil) waarna we konden parkeren. Maar daar pakt hij dus de auto voor! Ik denk dat hij zou afvallen en dan veel beter zou kunnen ademhalen als hij dit in het vervolg lopend zou gaan doen. Ik kreeg meteen de neiging om bij de beste man wat naalden te zetten om hem wat meer lucht te geven.

Na de rondleiding en tips van deze super vriendelijke man hebben we onze tassen neergezet en zijn we naar de Lidl gegaan. Ook maar tien minuutjes rijden en ik had zo’n zin in humus met kalamata olijven.

Die van de Lidl is echt het lekkerst heb ik vorig jaar ontdekt. Ik had een boodschappenlijstje gemaakt dus we waren vrij snel 120 euro armer en een volle achterbak rijker. Voorlopig hoeven we niet naar de winkel.

Bij het appartement zijn we op het terras gaan zitten met toastjes en een wijntje en uitzicht over de oceaan en de zon die achter El Teide zakt (da’s de plaatselijke vulkaan hier) Tegen de tijd dat de omgeving veranderde in een soort Efteling-tafereel met al die lampjes in het donker zijn we naar binnen gegaan voor een bakkie koffie/thee en daarna vroeg naar bed.

05-12-2023

Na 9 heerlijke uren slapen ging de wekker om 7 uur (bij jullie is het dan 8 uur) zodat we op tijd aan het werk konden. Het was flink bewolkt vandaag en wat aan de frisse kant dus hebben we beiden binnen gewerkt. Tegen half 2 kreeg de zon wat meer kracht of werd de bewolking dunner en hebben we geluncht op het terras.

Om iets over half 4 zijn we gestopt met werken en in de auto gestapt naar een parkeerplaats die we verderop aan de kust kunnen zien liggen. Daar hebben we 4 kilometer omhoog en omlaag gewandeld en genoten van de ruige zee die tegen de lavarotsen beukte, het onwerkelijk mooie blauwe water en de prachtig groen begroeide rotsen aan deze kant van het eiland. Er was zelfs een plek waar 5 picknicktafels met ingebouwde barbecue met uitzicht over zee stonden. Best een eind sjouwen met al je eten, maar dan heb je wel wat.

Eenmaal terug werd het donker en hebben we gegeten terwijl we een serie keken op tv. Aansluitend een bakkie thee met echt lekkere vegan chocola die de Lidl hier verkoopt: met hazelnoot! En daar hou ik van.