Regen

Dinsdag 4 juli

Vanmorgen werden we wakker met regen. Ons plan was te gaan fietsen. Maar dat is echt een heel dom plan als de wegen nat zijn met die dunne bandjes. Dus gingen we de weersvoorspelling maar eens bekijken. En daar werden we niet blij van. 3 dagen regen in een straal van 500 km. Toen we beseften dat we al veel te lang veel te veel opties van veel te veel kanten aan het bekijken waren hebben we onze wandelschoenen aangetrokken, een petje opgezet en zijn gaan lopen. Zo’n petje is echt top. Want het allervervelendst van regen vind ik de druppels op m’n bril en dat voorkomt de klep van zo’n petje.

Maar goed, het was redelijk droog en tijdens de ergste buien konden we even schuilen in het bos of in een kasteelruïne. De kuitspieren hebben hun eerste training weer binnen met de hoogtemeters waardoor je zomaar 3 uur doet over 11 km.

Ik heb me weer suf genoten van alle mooie wilde bloemetjes, de frisgroene uitlopers van dennenbomen, een complete zwanenfamilie in een idyllisch meertje omgeven door eindeloos riet. En al die natuurpracht werd perfect afgetopt met een cultuursaus van 2 kasteelruïnes waarbij Corné me trakteerde op de bijbehorende geschiedenis inclusief vergezichten over de omgeving met de ruige bergen van Oostenrijk in de verte.

Vanmiddag hebben we ons vermaakt met boeken lezen in de zon, wederom omgeven door de eindeloze stoet pluimvee. De haan heeft blijkbaar zijn punt naar mij toe gemaakt en zijn aandacht verlegd naar het mini-haantje die hem probeert na te kukelen. Wat dan echt weer aandoenlijk klinkt, een soort haantje met de baard in de keel waarna die grote haan uiteraard weer even laat horen hoe het echt moet. En vervolgens hoor je een dikke kalkoen er even dunnetjes overheen gobbelen.

Al met al is het eigenlijk de hele middag prachtig geweest. We maken ons dus niet druk en hopen morgenochtend dan toch een mooie fietstocht te maken om daarna door Oostenrijk naar Italië te rijden. We moeten even op zoek naar een (overnachtings)parkeerplek in een dorpje waar we goed internet hebben aangezien Corné donderdag moet werken en zoommeetings heeft. Kan ik mooi boodschappen doen en me onderdompelen in de wondere wereld van de Qi Jing Ba Mai.

Woensdag 5 juli

“De rijdende acupuncturist”

Gisteravond heb ik Corné z’n wekelijkse acupunctuur behandeling gegeven. 6 weken geleden zijn we gestart met 2x per week behandelen maar omdat het zo goed gaat doen we het inmiddels nog maar eens per week. Hij had namelijk last van onder andere een hele hoge hartslag in rust (gerust 120) en palpitaties (dat je je hart voelt kloppen). Vorig jaar er al eens mee naar de huisarts geweest en 24 uur met een holter gelopen maar er kwam niks uit. Toch gaf het een heel onrustig gevoel en heeft hij moeite met diep doorademen.

Maar goed, sinds een paar weken zijn dus de palpi’s en de hoge hartslag weg dus er gaat iets heel goed. Nu bezig met wat andere klachtjes die in het verlengde liggen TCM-gezien.
En dat blijkt dus prima te gaan op ons bed in de RV. Corné doet oortjes in met een leuke podcast. Ik kruip een beetje om hem heen om de naalden te zetten en een klein half uurtje later trek ik alles er weer uit. 

Vanmorgen onze donatie in de pot gedaan voor het gastvrije verblijf en naar een parking gereden langs een riviertje. Er lagen stenen in de ingang en er hingen borden dat het verboden was te overnachten. Ik was er niet van overtuigd dat alleen parkeren wel toegestaan was. Aangezien ik een heel braaf meisje ben zijn we maar doorgereden naar een meer met een grotere parkeerplaats. Mijn Duits is dus tamelijk slecht en ik dacht gelezen te hebben dat je kon parkeren met je parkeerschijf. Die klaargelegd en eerst maar eens een ontbijt gaan maken. Ik heb nog heerlijk zelfgemaakt gluten/melkvrij krentenbrood wat verbazingwekkend smeuïg blijft. Bakkie koffie/thee er bij en de bidons gevuld met water. Toen zag ik iemand voorbij lopen met een briefje in de hand. Dat leek verbazingwekkend veel op een parkeerticket. Dus toch maar eens beter om ons heen gaan kijken en toen ontdekten we een parkeerautomaat. Terwijl Corné de fietsen klaar ging zetten ben ik een keer of 3 heen en weer gelopen. Eerst deed mijn pinpas het niet dus moest ik contant geld halen. (Dank Yara, voor het inruilen van al je fooi voor geld op jouw rekening, het komt goed van pas) Vervolgens heb ik maar meteen onze vuilnis in een prullenbak gegooid. We waren al blij dat we er eentje tegenkwamen want die Duitsers hebben hun containers echt goed verstopt. En werkelijk elke parkeerplaats, zelfs als er maar 6 auto’s terecht kunnen bij de start van wat wandelpaden, of bij een meertje of in een dorpje: alles is betaald parkeren. Terwijl de bevolkingsdichtheid hier echt heel laag is en de weilanden en onbebouwde landschappen uitgebreid zijn. Mij ontgaat de logica.

Afijn, uiteindelijk konden we voor een euro per uur de RV daar laten staan en zijn we met de zon op onze snoet weggefietst. Het was een schitterende route. Overigens zijn hier regelmatig goede fietspaden zodat we lang niet alles over de weg hebben hoeven fietsen. Na 35 km ging het dan toch regenen. We zijn even een bos in gedoken om te schuilen en te kijken hoe lang deze bui ging duren. Intussen belde een client weer met stress over het huursysteem. Goeie timing want we stonden toch stil. Met was foto’s die ze stuurde over wat ze zag op het scherm kon ik haar helpen en kwam het allemaal goed. Die kan weer verder trainen!
Volgens buienradar was het droog, volgens buienalarm bleef het de komende uren regenen. Aangezien het flink regende zijn we maar gewoon op de fiets gestapt om de volgende 15 km heel rustig richting de RV te fietsen. Heel rustig omdat je remmen het dus niet echt meer doen in de regen. Maar gelukkig hadden we de meeste van onze 800 hoogtemeters al met droog weer achter de rug dus zoveel viel er niet meer te remmen. Het laatste stuk was de regen zo striemend met fikse wind dat ik even dacht dat het hagelde. Maar ach, als je eenmaal helemaal nat bent en de koude waterplasjes soppen in je fietsschoenen kun je maar beter ontzettend hard gaan lachen. We hebben zo’n lol gehad. En wat was het lekker om al die natte zooi uit te trekken, je droog te wrijven, een lange broek en sokken aan te doen en je in-en-in koude handen om een warme bak koffie/thee te vouwen.Daarna de kachel op hoog in de RV en rijden maar.

Bij de grens van Oostenrijk hebben we de tank volgegooid want in Italië schijnt het zo 25 cent duurder te zijn en maar meteen een vignet gekocht. Geen idee of we over vignet-wegen moeten rijden maar voor een tientje scheelt het stress. Behalve tijdens een paar opklaringen waarbij er opeens schitterende bergen of sneeuw langs de weg tevoorschijn kwam hebben we geen idee hoe Oostenrijk eruit ziet. Vooral heeeeel nat en in mist en wolken gehulde bergen.

Zodra we Italië inreden werd het droog. We hebben een plek gevonden bij sportvelden en naast een grote Spar, dus meteen avondeten gehaald. Je mag 1 nacht gratis staan en internetontvangst is prima dus hier kan Corné morgen werken.

We zijn na het eten nog even door het dorpje gaan wandelen richting de kabelbaan. Het is een wintersportgebied en we waren benieuwd hoe het eruit ziet. Wel prijzig hoor, in de zomer kost een enkeltje tot halverwege de berg al 19 euro pp. Maar goed, morgen moet er eerst gewerkt worden en daarna zien we wel of we hier blijven of een stukje verderop gaan. Maar ik heb wel zin om vrijdag eens een mooie wandeling hoog in de bergen te gaan maken.