Hiken en zwemmen

Donderdag 6 juli

Vanmorgen om 9 uur zat Corné keurig geïnstalleerd in het bestuurdersgedeelte. Z’n mobiel in de houder om mee te zoomen, laptop met info op de stoel ernaast en tablet op schoot om aantekeningen te maken. De voor- en zijruit afgedekt met die mooie zonwering die ik vorig jaar geknutseld had en het gordijntje achter de stoelen dicht en zijn kantoor was ready to go!

Gelukkig vond ik nog de verlengkabel zodat hij z’n mobiel intussen ook kon opladen. Want de lader voorin doet het niet als de auto niet gestart is.

Tussen de vergaderingen in legden we z’n mobiel in de koelkast om in 5 minuten weer een beetje af te koelen en bracht ik Corné koffie met een paar zelfgebakken glutenvrije speculaasjes (echt heel lekker) of een lunch van gebakken eieren en een paar plakken gv krentenbrood.

Intussen zat ik prinsheerlijk op het bankje met dat super interessante boek. Buiten zitten was niet echt een optie want de zon werd steeds afgewisseld door regen. Maar binnen in ons eigen coconnetje vind ik het heerlijk. Ik ben flink opgeschoten in het boek en kan het niet laten om aantekeningen te maken. Daardoor duurt het natuurlijk wel veel langer voor ik ‘m doorgelezen heb, maar ik hoop dat het ook beter blijft hangen. Ik zie alweer zoveel meer verbanden, daar word ik blij van.

Rond 15 uur was het werken klaar en zijn we richting een camperverzorgingsplaats (mooi woord hè) gereden. We hadden niet helemaal opgelet en zaten opeens op een tolweg. Oh ja, dat is ook zo in Italie: groene borden betekent tolweg, blauwe borden zijn ‘gewone’ wegen. Binnendoor rijden leek ons leuker. Het was inmiddels droog en de zon scheen en dan zie je nog eens wat van de omgeving. Maar als je eenmaal op zo’n weg zit kun je maar beter doorrijden. Zo’n 20 km verder gingen we eraf. Corné vroeg verschrikt: ik heb het bonnetje toch aan jou gegeven? En direct daarachter aan: Vast wel, dat doe ik al 25 jaar. En inderdaad, ik had dat bonnetje. Dus hij floept dat bonnetje in zo’n apparaat, begint er opeens een stem te praten in het Italiaans. Nou is mijn Italiaans een stuk beter dan mijn Duits maar hier bakte ik niks van. Het werd echt een heel raar gesprek. Waar we de tolweg opgekomen waren. Nou, je zou denken dat dat op dat bonnetje staat wat je krijgt als je de tolweg opgaat? Maar goed, na een beetje heen en weer praten in Engels en Italiaans vroeg die man of we vanaf Amsterdam kwamen. Wij al 6 keer in ons beste Italiaans geprobeerd ‘Sterzing’ uit te spreken wat hier maar 20 km verderop ligt maar dat begreep de beste man niet. Uiteindelijk haakte hij aan op 20 km en konden we opeens betalen. Pasje ervoor en 3,70 afgetikt en de slagboom ging open. Heel wonderlijk maar wel grappig.

De camperverzorgingsplaats waar we naar op weg waren om onze watertank te vullen bleek afgesloten te zijn dus door naar de volgende die gelukkig dichtbij was in het dorp Bolzano. Voor een eurootje heb je zo honderd liter water en kunnen we weer een weekje verder.

Intussen zaten we allebei steeds op Park4night te snuffelen naar een leuk plekje. We hadden zin in een plekje in de natuur met weinig mensen. Liefst in de bergen zodat we morgen kunnen wandelen. Maar eerst even langs de Lidl om vers vlees en groente in te slaan.

Mokers, ligt die Lidl dus midden in dat dorpje aan een rotonde met een ieniemienie parkeerdek waar onze RV niet eens de bocht kan maken. Volkomen chaotisch italiaans rijgedrag op die rotonde zodat Corné nog bijna een brommer (of motor) omver heeft gereden. Alhoewel, die kerel had voldoende tijd om boven op z’n toeter te hangen dus het zal wel meevallen.

Na wat zijstraatjes zonder parkeergelegenheid waren we al bijna zover dat we door wilden rijden naar het volgende dorp. Toch nog 1 straat ingereden en daar konden we de RV kwijt. Parkeerschijf (ja ja, dit keer wel, het plaatje gaf het weg en je mocht er wel 120 minuten staan) neergelegd en met de boodschappentas richting de Lidl gewandeld. Direct bij binnenkomst zag Corné het glutenvrije schap met daarin de door ons zo geliefde rozemarijn-toastjes. De afgelopen 2 jaar konden we daar een paar pakken van scoren tijdens wintersport maar we wisten niet dat het blijkbaar vast in het assortiment zit. Dus maar meteen een doos (10 pakken) meegenomen. Verder is Corné goed vlees gaan uitzoeken en ben ik zoete aardappel, aardappels en courgette gaan scoren. Op de een of andere manier kun je in het buitenland echt heel goed vlees krijgen bij de Lidl. Zo jammer dat ze dat allemaal niet hebben in Nederland. Want wij zijn toch wel het liefst van de goeie grasgevoerde biologische vleesjes met veel vetjes en dus smaak.

Terwijl we bij de kassa stonden te wachten (we zijn al weer bijna gewend aan de ongelofelijk slome kassamedewerkers en/of mensen die hun boodschappen niet meteen inladen maar uitgebreid gaan kletsen en daarna nog willen betalen met een cheque in het buitenland; het heeft ook z’n charme) snuffelde Corné weer op Park4night en vond een plekje redelijk in de buurt. De RV heeft z’n best weer gedaan over smalle weggetjes de bergen in en net toen we dachten het niet te kunnen vinden was er een plekje waar we ‘m even stil konden zetten. Corné is de weg terug gehuppeld en zag een zijpaadje waar al een busje stond. Daar moesten we zijn. Dus de RV in de achteruit terwijl ik bij het bruggetje stond voor het geval er een auto aan zou komen, en juist toen Corné achteruit een smal paadje inreed kwam er een auto de brug over. Dat paste allemaal precies. Keren en hups naar dat plekje. Mijn taak bestaat dan altijd uit de app met de waterpas tevoorschijn toveren op mijn mobiel en op de grond in de RV leggen. Corné rijdt dan een beetje voor- of achteruit en meestal staan we dan prima. Dit keer heb ik nog even die keggen voor de wielen gelegd, Corné verteld hoever hij er al opgereden was en intussen met een half oog geprobeerd m’n mobiel in de gaten te houden en ja hoor, we staan zo goed als recht. 1 graadje scheef doen we niet moeilijk over. (2 ook niet hoor, maar bij 3 rollen we toch wel 1 kant op, haha)

Terwijl Corné de stoelen buiten zette ben ik naar de rivier gehuppeld. Vervolgens heb ik de zak met zeiknatte fietskleding opgehaald om die eens heerlijk uit te spoelen in dat frisse bergwater. Inmiddels hangt het al 2 uur buiten te drogen in de regen. Schiet lekker op zo.

Daarna ben ik aan de kook gegaan want ik had zo’n behoefte aan groenvoer. Niet dat ik tekort gekomen ben de afgelopen week, maar mijn lijf wordt het wel heel blij van. Aangezien Corné’s lijf blij wordt van andere dingen en het maar een kleine moeite is om verschillende dingen te maken kreeg hij een goed gevulde salade met een grote, verse hamburger en ik had zoete aardappel, aardappel en courgette met worst erdoor. Prima te doen op 2 pitjes en ik heb meteen zoveel gekookt dat ik voor morgen ook nog zo’n maaltijd heb.

Corné heeft nog gezellig met z’n moeder gebeld en Yara appte nog om een tip voor een zwem- en overnachtingsplek door te geven in Italië. 4 uurtjes hiervandaan, op de route richting Kroatië, dus die nemen we op in ons wensenlijstje.

Vrijdag 7 juli

Ik werd dus pas om 8:30 wakker. Wat een heerlijkheid. En alleen om 5 uur een opvlieger en daarna gewoon weer diep in slaap gevallen.

Dus ik barst van de energie en dat kwam goed uit want we zijn gaan wandelen. Afgelopen nacht stonden er uiteindelijk 4 busjes/aut+daktent op deze plek maar tegen de tijd dat we gingen wandelen was iedereen weer vertrokken.

De wandeling was een kleine 14 km met 600 hoogtemeters, flink zweten dus. Schitterende uitzichten met van die mooie ruige kale bergtoppen in de verte. En verder zie je hier op elke berghelling een K: Klooster, Kerktoren of Kasteel, vaak met een prachtig onderhouden begraafplaatsje. Het stikt hier van de tamme kastanjes met prachtig gedraaide bast.

Het fijnst vond ik dat toen we terug waren bij de RV we in het riviertje konden afkoelen. Net onder het watervalletje is het diep genoeg om een soort van te zwemmen. Ik vind het echt heerlijk dat super koude water. Corné denkt daar altijd iets anders over. Die heeft tijd nodig om door te komen en daar hebben we dan altijd lol om. Meteen ook even al onze kleding van stof en zweet ontdaan en daarna in het zonnetje gehangen. Onze fietskleding was alweer droog dus die kon van het rekje af.

We hebben onze stoelen aan de rivier gezet en de rest van de middag boekjes gelezen aan het water met af en toe een duik om af te koelen. Ik hou zo van dit soort eenzame plekjes midden in de natuur.