Home sweet home

Maandag 25 juli

In de stromende regen en harde wind vertrekken we maar al rijdend klaart het op.

Bij Amiens kunnen we ook weer gratis parkeren op loopafstand van het centrum, dat doen ze toch leuk in Frankrijk. Tot nu toe hebben we 1x betaald om te parkeren. Dat was aan Lac Leman (het meer van Genève) en dat kostte ons wel 2 hele euro’s om er te mogen overnachten.

We kuieren door de stad en belanden bij de kathedraal.

Daar gaan we eerst op afstand op een bankje zitten waarna Corné de uitleg van alle beeldhouwwerken aan de buitenkant van de kathedraal erbij pakt (google is your best friend). We bekijken uitgebreid wat we allemaal kunnen ontdekken.

Boeiend om op deze manier heel veel details te zien die je anders ontgaan zoals dat Jona uitgespuugd wordt door de walvis. Daarna bezichtigen we de enorme kathedraal van binnen waar we een restaurateur zien die op z’n knietjes alle letters van een grafsteen in de vloer opnieuw zit uit te bikken.

We wandelen weer verder door de stad, het museum van Jules Verne gaat over een kwartier dicht en we hebben geen zin om een paar uur te wachten aangezien het vrij fris is. We bekijken wat menukaarten van restaurantjes voor een goede lunch maar hebben eigenlijk vooral zin in patat. Dus zoeken we een friterie op, halen patat en een hele gebraden kip, lopen terug naar de ruime parking en zetten de stoelen naast de RV in het gras.

Na de lunch besluiten we een paar uur door te rijden naar een overnachtingsplek die hele positieve reviews heeft op Park4Night. Het zal onze eerste betaalde overnachting worden in 4 weken, hoog tijd om dat ook eens uit te proberen. In Erloy is een eilandje waarop een oud echtpaar de boel runt. De bazin ratelt vrolijk door in het Frans en ook al spreken we het zelf niet, we snappen eigenlijk alles wel wat ze zegt. In een rommelige agenda schrijven we ons adres op en omdat ik aandring mag ik best meteen 10 euro betalen maar dat mag ook een andere keer. Als we willen douchen kost dat een euro. Maar je moet zelf maar in de gaten houden dat je die euro een keer komt inleveren begrijpen we eruit. Op een groot grasveld omringt door een rivier mogen we een plekje creëren. Tot ons grote genoegen is vanaf het moment dat we aankomen de lucht opengetrokken en kunnen we de rest van de avond heerlijk in de zon zitten. Ik spring meteen in mijn bikini en na het eten neem ik een heerlijke duik in het water. Je kunt hier ook kano’s huren en er is een stroomverstelling/mini-watervalletje waar de kano’s vanaf kunnen. Er komt zo eind van de dag vrijwel geen kano meer voorbij en het is heerlijk diep om te zwemmen.

Dinsdag 26 juli

Vandaag is het flink bewolkt maar wel droog. We springen na een vlot ontbijt op de racefiets voor een rondje van zo’n 50 km in de omgeving. Ook nu weer zo’n 500 hoogtemeters die we eigenlijk nog steeds niet verwachten in Noord-Frankrijk maar die het fietsen wel aangenamer en leuker maken. Het gebrek aan hoogtemeters in Nederland zorgt ervoor dat je daar te lang in dezelfde houding fietst en dan pijn in je rug, nek, schouders of kont krijgt en juist door de bergen en dalen verander je vaak van houding en kunnen we dus verder aangenaam fietsen.

Ook hier zijn veel velden vol vlas en graan maar we zien ook weer velden vol dikke droge stengels die ik niet thuis kan brengen. Op een gegeven moment kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en stap ik af. Ik leg m’n fiets in de berm, huppel het land op en zoek een droge stengel waar hier en daar weer wat aan het uitlopen is. Het blijkt koolzaad te zijn. Ik had er geen idee van dat er na de bloei en oogst zo uit zou zien. Een eind verder wees ik Corné een veld aan met heel donker graan. Dacht ik. Want toen we wat beter keken bleek het een koolzaadveld te zijn wat nog deels geoogst was en waarbij het koolzaad helemaal uitgedroogd was tot er geen sprankje groen of geel meer aanzat en alle bloemen veranderd waren in hauwtjes. Daar zal dan wel de olie in zitten vermoed ik.

Terug op de camping (nou ja, een soort van chille camping dan want de receptie is gewoon een deel van het aanrecht in de keuken van de bazin, een eindje verderop stond ze broodjes hamburger te maken voor haar kleinzoons die allerlei klusjes aan het doen waren)

zijn we met een euro en een handdoek onder de arm richting de douches gewandeld. De euro afgegeven bij de receptie met een: ‘pour la douche’ waarop ik een lieve glimlach en een flink geratel in het Frans kreeg. In het heerlijk krakkemikkige douchehok genoten van een prima warme douche. Al met al vonden we een echte douche niet veel meerwaarde hebben boven onze eigen RV-douche maar dat weet je pas als je het geprobeerd hebt.

Vervolgens zijn we het laatste half uur naar Any-Martin-Rieux gaan rijden waarbij we een tussenstop gehouden hebben om nog even een paar potten overheerlijke franse zure mayonaise en nog wat lekkers in te slaan. Begin van de middag kwamen we aan bij Edwin en Liza, zijn we in hun joekel van een tuin gaan bijkletsen. Het was alweer 5 jaar geleden dat ze bij ons geweest waren en dat terwijl we maar 5 km uit elkaar wonen ;-) 10 jaar geleden zijn wij een x bij hen in Frankrijk geweest onderweg naar Zuid-Frankrijk. Toen hadden ze het huis net, echt heel leuk om te zien wat ze in de tussentijd allemaal veranderd en verbeterd hebben want toen ze het kochten was het een restaurantje geweest.

Vervolgens 5 km door de omgeving gewandeld, dwars door weilanden en bosjes. Liza en ik hebben aardappels uit de tuin geoogst en samen met rozemarijn, tijm en nog wat groenten zijn we de keuken ingedoken. Beetje vlees erbij, wijntje op tafel en om middernacht besloten we maar eens naar bed te gaan. Dat was een ontzettend leuke avond!

Woensdag 27 juli

Vanmorgen rustig in het zonnetje wakker geworden met een kop thee waarna Edwin geweldig goed stokbrood gehaald heeft en we met elkaar ontbeten hebben.

De lucht is weer strak blauw. Liza heeft nog een rondje met ons door de tuin gedaan en al haar gekochte en zelf opgekweekte planten en bomen er staan. Super leuk om te zien dat een stekje van een berk na 8 jaar al een heel boompje is. Corné heeft een bak pruimen geplukt om mee naar huis te nemen en ik kreeg een bak rozemarijn mee. Een dikke knuffel, een olijke zwaai en wegwezen.

Duzzz….om even terug te komen op wonderlijke artikelen die je wel eens naast de weg ziet liggen: schuin voor ons op de snelweg reed en auto met aanhanger met daarin een paar matrassen, een kast enz. De boel lag er los in maar de aanhanger had wel vrij hoge zijkanten. Opeens krijgt de wind vat op 1 van de matrassen en dat hele matras waait zo uit de aanhanger en valt midden op de weg. Wij reden op de weg ernaast, voor zover ik kon zien veroorzaakte het niet onmiddellijk een ongeluk. Er werd veel getoeterd en met lichten geseind maar ja, dat had die man niet in de gaten. Nou hoor je op de snelweg een toeter ook niet echt. Dus die man reed nietsvermoedend verder terwijl een eind achter hem een matras compleet met hoeslaken eromheen op de snelweg lag. Zodra wij ‘m inhaalden ben ik uit mijn open raam naar zijn open raam gaan roepen en met m’n arm wapperen. Hij keek me blauw aan en is naar de vluchtstrook gegaan. En ik heb nu een zere keel van het schreeuwen. Jammer dat ik nooit zal weten hoe het verhaal afloopt.

Donderdag 28 juli

Home sweet home. We zijn lekker doorgereden naar huis. We hebben een waanzinnige RV, maar ook een heel fijn huis. Gezegende mensen zijn we. Vannacht werd ik wakker in m’n eigen bed en was compleet de weg kwijt. Ik kon de zijwand van de RV niet vinden en toen ik op zoek ging naar het plafond – je wil je toch enigszins oriënteren – kon ik ook dat niet voelen. De randen van het matras waren er wel, maar het klopte allemaal niet. Het duurde echt een poos voordat ik me besefte dat ik thuis was. Toen ben ik maar weer verder gaan slapen ;-)

Vandaag lekker bezig met de tuin snoeien, RV schoonmaken, een wasje draaien (ongelofelijk hoe weinig was je hebt als je maar met z’n tweetjes op vakantie gaat in plaats van met een heel gezin) en het uitruimen van de RV is ook zo gedaan. We hebben heerlijk bijgetankt en zijn er samen over uit: De RV is een blijvertje.