Even thuis

Dinsdag 25 juli

Gisteravond hebben we net na München een mooie plek gevonden om te overnachten. In de buurt van de snelweg, aan een groot meer mag je doordeweeks gratis overnachten. Het laatste uur onderweg was de zon weer lekker gaan schijnen dus we kregen alweer helemaal zin in een zwoele avond buiten maar helaas, tegen de tijd dat we aankwamen regende het alweer. Dus eerst maar eens gegeten. Daarna was de lucht weer opengetrokken en zijn we bij het meer gaan kijken. Ik ben er meteen ingeplonst

en Corné kwam er meteen achteraan. Normaal is hij niet zo van het snelle doorkomen in koud water en heeft dan uitgebreid de tijd voor zijn gewoonte om de broekzakken van z’n zwembroek te bekloppen om zeker te weten dat bijvoorbeeld zijn mobiel er niet meer in zit. Nu liep hij zo het water in (terwijl het best fris was, dus dikke kudo’s voor Corné) en riep hij opeens: *&%^$# (want het was niet zo’n super netjes woord) en bleek de sleutel van de RV nog in zijn broekzak te zitten. Die snel op de kant gelegd en heerlijk verder gaan zwemmen. Als het een probleem oplevert lossen we dat later wel op.

Na een heerlijk zwemmetje liepen we terug en was er helemaal niks aan de hand. De RV ging gewoon open en als de batterij erg ongelukkig geworden zou zijn van dat water hadden we ‘m ook gewoon met de echte sleutel kunnen openen. We hebben ons even omgekleed en zijn toen een rondje om het meer gaan lopen. Na die 16 km van vanmorgen en daarna 4 uurtjes stilzitten was het wel tijd om wat stijfheid eruit te lopen.

Het meer bleek kleiner dan gedacht: na 2 km waren we alweer rond, maar het was toch een lekker loopje. Prachtig meer overigens. Binnen een paar meter was het flink diep en voor zover we konden zien lag er grind/stenen op de bodem en dat levert altijd mooi helder water op. Ik heb het niet zo op die modderbodem-meertjes. We zijn ooit in Tsjechië geweest en daar heb je allemaal van die modder-meertjes en dan kom je steeds met allemaal troep in je bikini het water uit door alles wat omgewoeld raakt vanuit de bodem.De nacht was niet zo best bij allebei. Vaak wakker en rond 3 uur waren we tegelijk heeeel erg wakker. En da’s niks voor Corné, die maakt zo’n nacht misschien eens in de paar jaar mee. Dus die tijd hebben we maar even heel aangenaam doorgebracht ;-) waarna we nog een paar uur geslapen hebben tot we om 7 uur alweer wakker waren doordat er een enthousiaste local met z’n auto wild door het grind reed en z’n ochtendzwemmetje kwam doen. Dus tegen half 8 reden we weg omdat het alweer regent.

Het is een pittige rit want het lijkt wel of heel Duitsland bestaat uit wegwerkzaamheden waarbij er 2 banen gecreëerd zijn tussen betonnen randen in waarbij 1 baan 2,2 meter breed is en je dus niet harder dan 80 mag. De rechterbaan zit vol met vrachtwagens dus je kunt je voorstellen hoe stevig je het stuur in handen moet houden om nog een beetje veilig te rijden. De tegenliggers hebben eenzelfde situatie aan de andere kant van het betonnen randje. Alsof dat niet genoeg is regent het zo’n beetje continu.

De enige variatie zit in hoe hard het regent. Omdat het vermoeiend is, rijden we omstebeurt. Ik was blij dat ik na 2 uur een parkeerplaats zag want ik kreeg spierpijn in m’n bovenarmen. Meteen maar even koffie en thee gezet. Overigens had Corné daarna geen zin meer om z’n plekkie af te staan dus die heeft lekker doorgereden en ik vermaak me uitstekend ernaast.

Ik moet trouwens nog iets rectificeren. Ik had eerder gemeld dat ik er vanuit ging dat Corné in no-time dat vilten hoesje voor zijn leesbril kwijt zou zijn maar hij gebruikt ‘m ALTIJD. Mea culpa enzo.

Duzzz…tegen de tijd dat het eindelijk droog werd en de wegwerkzaamheden iets minder vaak voorkwamen werden we opeens ingehaald door een autootje die aan de achterkant in flitsende neon-letters: GEFAHR afgewisseld met DANGER had staan en zigzaggend over de snelweg ging rijden zodat beide banen steeds langzamer moesten gaan. Wij waren al bang dat de hele snelweg afgesloten zou gaan worden en dat wij dan vooraan bij een ongeluk zouden staan ofzo maar na een paar kilometer stoof dat wagentje naar de vluchtstrook en daar lag een halve meter verwrongen metaal op de grond. Blijkbaar was dat het hele ding. Flink inzoomen op de foto en misschien ontdek je de boosdoener ;-)

Zeg maar een stuk ter grootte van anderhalf nummerbord wat op de vluchtstrook lag. Het kwam behoorlijk poeha over, maar goed, wij zijn allang blij dat we weer mogen rijden. Hups, de volgende wegwerkzaamheden met bijbehorend ‘staugefahr’ in (filegevaar)

Ik denk dat we volgend jaar maar naar Noorwegen gaan ofzo want door Duitsland moet je niet willen rijden, pfffff.

Ok, ik neem m’n woorden terug. Het laatste stuk door Duitsland was er op de andere baan een ongeluk gebeurd waarvan Corné met een bleek gezicht zei: ‘dat was niet goed daar’. Vervolgens zag je kilometers lang vrachtwagens langs de weg stil staan, daarna kilometers lang een lege snelweg en daarna kilometers lang een file die van de snelweg afgeleid werd.

Eenmaal in Nederland kwamen we in een zogenaamde kijkfile terecht. We moesten wel van 3 naar 2 banen omdat ze op 1 baan bezig waren met troep opruimen en de vangrail repareren. Dat kwam dus allemaal van de andere weghelft af.

Hier bleek al rond 12 uur vanmiddag een dodelijk ongeluk te zijn gebeurd waarbij ook hier de hele snelweg afgezet was. Ook hier waren blijkbaar de auto’s weggeleid en de vrachtwagens moesten blijven staan. Inmiddels was het al 16:30 dus ze stonden er al 4,5 uur. Wij hebben dus niets te klagen. Niet over files, niet over ongelukken, nergens over.

Om nog maar weer eens iets spannends te beleven hadden we nog voor 60 km diesel en moesten we nog 40 km rijden naar m’n schoonmoeder. En als je dan toch nog in een file komt wordt het toch nog interessant ;-) Maar het viel allemaal weer reuze mee en er stond nog 18 km op toen we bij de benzinepomp waren. Dus ik stelde nog voor om nog een ommetje te maken maar het leek Corné beter om toch maar te tanken. 5 minuten later kwamen we aan in Veenendaal voor een dikke knuffel van mam. Met een bakkie en een zelfgebakken glutenvrije citroencake. En ’s avonds ook nog een heerlijke maaltijd terwijl we met z’n drietjes nog even over een puzzel van 1000 stukjes van Rio de Janeiro gebogen hebben gestaan.

Maar we zijn weer iets verder gekomen! Het was harstikke gezellig en om 19:30 zijn we weer in ons trouwe vehikel gestapt voor het laatste uurtje naar huis. Daar kunnen we morgen chillen, moet Corné donderdag werken en wie weet stappen we dan toch nog een paar daagjes in de RV. Dat ligt een beetje aan de weersvoorspelling.

Woensdag 26 juli

Ik lag te malen over een mail die ik van vrienden had gekregen en ik ben erover in de war, dus daar moet ik iets mee. Maar niet ’s nachts. Het duurde dus even voor ik in slaap viel maar rond enen lukte het dan toch. Heerlijk knock-out voor 6 uurtjes in eigen bed, alhoewel ik echt niet kan zeggen of het bed in de RV lekkerder slaapt of het bed thuis. Vandaag hebben we lekker aangerommeld. De RV is grotendeels opgeruimd en schoongemaakt, we hebben flink gesnoeid in de tuin,

een wasje gedraaid en boodschappen gedaan, een pakje op de post gedaan en meer van dat soort geneuzel. Ook heeft Corné wat verbeteringen aangebracht in de garage van de RV en hebben we aan de achterkant van de besteklade een opstaand randje gemaakt aangezien de spatel weer onder de koelkast lag en de plint dus weer losgeschroefd moest worden.

En het is woensdag dus dat betekent pizza! Dat heeft Corné de hele maand al gemist dus we gaan zo lekker bankhangen, filmpje kijken en pizza eten. Ik ben zelf vandaag te lui om een cassave pizza te maken dus ik denk dat ik het hou op ovengroente en wat gv toastjes met coppa.