Bambi gaat dood

Dinsdag 11 juli

De nacht had een onverwachte onderbreking. We stonden ietsje schuin waardoor ik een beetje naar beneden zakte gedurende de nacht. Bij m’n voeteneinde bevindt zich een stopcontact en een lichtschakelaar. Terwijl ik me ergens diep in de nacht omdraaide heb ik met m’n voet het licht aangedaan. Met 6 spotjes recht in je snoet ben je dan allebei per direct klaarwakker. Maar ach, da’s bij ons dan alle reden voor lol waarna we ons hebben omgedraaid om verder te slapen.

We zijn de dag begonnen met een frisse duik. Heerlijk! En extra gezellig dat Corné mee deed ook al is koud water niet zijn favoriet. Na een bakkie koffie/thee zijn we gaan rijden richting Yara’s tip. Een kleine 2 uur rijden, maar dat duurde wat langer aangezien we onderweg even boodschappen gedaan hebben. We kwamen weer een paar prachtig blauwe meertjes tegen en terwijl ik op maps zag dat er een nog veeeeel groter meer naast zou liggen bleek dat in de werkelijkheid een droge steenbedding te zijn. Dat zijn we al veel meer tegengekomen: gortdroge rivierbeddingen en meren die overgenomen worden door struikgewas. Ik vermoed dat hier de laatste jaren ook sprake is van een neerslagtekort.

Yara had een plek doorgeven: Cerdevol Curnila en een paar km verderop zou een camperplaats zijn. We hadden gezien dat daar tussenin nog een gratis camping (zonder faciliteiten) was aan het water en op de foto’s zag dat er leuker uit dat de camperplek. Dus eerst even daar kijken. Nou, dat bleef bij even kijken want het was een vieze bende. Er stonden heel wat campers en tentjes, er lag wc papier in de bosjes en overal lag troep. We zijn zo doorgereden naar die camperplek die op de foto dan wel niet zo charmant oogde, maar in werkelijkheid een heel chille plek bleek. Deze gemeente heeft het heel goed geregeld voor campers. Er is een dumpingstation bovenaan de weg en dan onderaan een heuveltje is plek voor zeker 10 campers. Ernaast staat een paal waar je je elektrische fiets kunt opladen, je banden kunt oppompen en aan van die uittrek-touwtjes hangt allerlei gereedschap om je fiets te repareren. Er achter staat nog een vervallen omheind tennis/basketbalveld en verder hebben we uitzicht op bomen en bergen.

We zijn eerst op de racefiets gestapt met een rugzak met e-readers, handdoeken en zwemspul. Eens kijken bij die tip van Yara. Het originele plan was om lopend te gaan zodat we meteen een goeie hike hadden. Het zou een uurtje lopen zijn (en dus weer een uur terug) Maar ik stemde voor racefietsen vanwege de hitte.

Het bleek echt een prachtig stukje natuur. Door de rivier uitgesleten rotsen, intens diep blauw water met gedeeltes die zo diep waren dat er van hoge rotsen af gesprongen werd.

Wij hebben er even heerlijk gezwommen, ook hier is het water lekker koud wat top is met temperaturen boven de 30 graden. Terwijl we een boekje lazen met chips genoten we van de groep jeugd die in en rond het water hing. Lekker met elkaar ouwehoeren met een biertje  en wat fris wat koud gehouden werd in de rivier.

Al snel hielden we het voor gezien omdat we het bij de RV beter konden hebben. Dus weer op de fiets gestapt en een kwartiertje later waren we compleet bezweet weer terug. Hups  met de stoelen onder de arm en een tas met water en boeken richting de rivier. Daar hebben we de rest van de middag in de schaduw en het water doorgebracht. Ik was een beetje uit m’n hum, moe en verdrietig zonder reden te hebben om verdrietig te zijn. In elk geval niet over vandaag dus het zal wel iets uit het verleden zijn. Maar ach, dat mag er ook zijn en soms weet je het gewoon niet en is het zo. Het bijzonder is dat het onderliggende gevoel toch echt tevredenheid en geluk is. Dus da’s top en die ouwe rommel ruimen we wel op.

Vanaf een uurtje of half 4 begon het te onweren in de omliggende bergen maar bij ons bleef het droog en rustig. Het blijft apart dat je de donkere wolken boven de bergen ziet maar dat ze er niet echt overheen komen en dat je het onweer hoort maar niet krijgt.

Ik zag opeens dat Corné iets op zijn rug had zitten: hij bleek een vlinder geplet te hebben tussen zijn rug en de stoel. Wat komt er een hoop sterrenstof af van die vleugels! Dus we gingen het afspoelen in het riviertje en daar zochten we een minder snel stromend stukje voor: zaten er allemaal kikkervisjes!

Rond 7 uur ging het een beetje druppelen waarna we naar de RV zijn gegaan. Tegen de tijd dat we terug waren was het al bijna over en hebben we de rest van de avond heerlijk buiten gezeten. We hebben de RV redelijk aan het eind gezet en als we ernaast zitten lijken we alsnog alleen op de wereld te zijn ook al staan er aan de andere kant nog 3 campers. Ons uitzicht van bomen en bergen bevalt goed. Ik had het heet gekregen en ben nog maar even naar de rivier gehuppeld om me onder te dompelen in koud water. Heeeeerlijk!

In de RV was het 34 graden dus we hebben de deuren tegen elkaar open gezet (lang leven alle horren die mijn mams gemaakt heeft) en de fan aan zodat het af kon koelen. Buiten was de temperatuur heerlijk en terwijl de avond viel genoten we van ons uitzicht op de bergen en het struikgewas wat steeds donkerdere schaduwen werden. Tot Corné opeens een vuurvliegje ontdekte. Vervolgens kwamen er steeds meer voorbijvliegen en hebben we een hele tijd naar onze privé voorstelling zitten kijken.

Woensdag 12 juli

Whohoooo, voor het eerst in een half jaar 24 uur lang geen opvlieger gehad. De vlag mag uit.

Vannacht rond 3 uur ging het onweren en regenen dus heb ik nog snel even wat kleding/handdoek wat aan het rekje aan een raam hing binnengehaald. Vanmorgen hebben we eerst de RV naar het dumpingstation gereden en terwijl ik koffie/thee zette heeft Corné het afval weggegooid en de watertank weer gevuld.

Op naar Slovenië! Het eerste deel kronkelt flink door de bergen en we zijn altijd alert op de hoogte van tunneltjes aangezien onze RV 3 meter hoog is. (+ de zonnepanelen) Opeens stond er aangegeven dat het tunneltje een max hoogte van 3 meter zou hebben. Niet dat keren een optie is op deze smalle bergweggetjes, maar ik zei meteen: ik spring eruit en ga kijken of het past. Gelukkig is het heel rustig op deze wegen dus we voelden ons niet opgejaagd door een auto achter ons ofzo. Ik ben de auto uit gehuppeld en achteruit door het tunneltje gerend terwijl ik me steeds suffer voelde want er was zeker nog een meter ruimte boven de RV terwijl Corné me stapvoets volgde. Maar goed, de RV is natuurlijk niet zo breed en als dat wel zo geweest was zou het wel krap geweest zijn.

Iets verderop zien we opeens een klein hertje op de weg staan. Bij nadering zien we dat het een gewond pootje heeft. Tja, niet dat we er iets aan kunnen doen dus we rijden verder maar van die mooie bambi-ogen gaat je moederhart toch wel bloeden en dankzij die Disney-films heb je de neiging om zo’n (toch wild) dier aan je boezem te drukken en te troosten. Kijk ook maar even bij de video's, daar zie je het kruipele hertje. 

Vervolgens bedachten we allerlei scenario’s wat er gebeurd zou kunnen zijn: tijdens het onweer van vannacht was het hertje gescheiden geraakt van z’n moeder en toen-ie werd opgejaagd door een wolf sprong het in doodsnood van een helling waarna het z’n pootje bij de landing op het asfalt brak. Bovenaan bleef de wolf staan en dacht: die sprong maak ik niet, ik loop wel om. Dus als we nog even gewacht hadden zouden we ook nog een wolf gezien hebben ;-)

We passeren weer veel lege rivieren en meren afgewisseld met schitterende panorama’s bestaande uit groene bossen zover het oog rijkt waaruit donker beschaduwde bergen oprijzen. De witte wolken drijven tussen de bergen en de zon zorgt ervoor dat er damp opstijgt.

Gisteravond hebben we uitgevogeld wat voor vignet we nodig hebben voor Slovenië en die online besteld, we konden aan de grens dus zo doorrijden. Meteen maar eentje voor een maand gedaan aangezien het niet echt mogelijk is om Slovenië te vermijden als je ook weer naar huis wilt. We zagen een ratjetoe aan nationaliteiten rijden: Roemenen, Hongaren, Slovenen, Italianen en Tsjechen. Ik zei: Zo, die Tsjech is ook een eind van huis. Maar toen ging ik eens op de kaart kijken en bleek het maar 500 km te zijn. Heel leuk om eens naar de kaart te kijken vanaf het perspectief Slovenië en waar dan Hongarije en Tsjechië enzo liggen. Opeens beseften we dat dit echt een deel van Europa is waar we heel weinig van weten en ook nog nooit geweest zijn.

Toen we de snelweg afgingen zagen we een aantal supermarkten en besloten we te gaan kijken of ze hier nog hele andere dingen hebben dan wij gewend zijn. Gewoon omdat het kan. En omdat het gewoon heel gek is dat je werkelijk niets kunt maken van de taal. Zo kon ik met geen mogelijkheid vertellen wat de ingang of de uitgang was bij de Lidl. Dan besef je je opeens hoe het voor een analfabeet is en hoe afhankelijk je bent van pictogrammen of kleuren.

Om niet met lege handen weer de winkel uit te lopen hebben we een lekker pakje citrusvruchten thee en een pak cevapcici (waarbij op alle c’tjes een omgekeerd dakje staat) Dat zijn heel lekker gekruide worstjes die ze in een heel ver verleden in Nederland in diepvrieszakken bij de Lidl verkochten.

Vervolgens zijn we naar de Mercator gelopen maar daar zagen we niks interessants. Met de RV zijn we naar de andere kant van de rotonde gegaan, naar de Hofer, want dat lag toch op de route. Voor wie het wil weten: In 1967 heeft Aldi Süd de Hofer in Oostenrijk overgenomen en besloten de naam Hofer te blijven gebruiken omdat-ie zo bekend was daar. Maar goed, wij hadden het wel gezien aan het logo hoor!

Toen we weer naar de RV liepen zag ik dat aan de overkant een KiK zat en aangezien ik blijkbaar in een shopbui was gingen we die ook nog bekijken. Een shopbui heb ik dus maar een paar keer per jaar en als-tie 45 minuten duurt is het lang. Tenzij het een kringloopwinkel is, dat vind ik echt heerlijk neuzen. Niet ik maar Corné heeft wat gescoord: een leuk t-shirt en in zijn beste Sloveens heeft hij gevraagd of ze ook leesbrillen verkochten. En dat hadden ze, een hele kekke inclusief een mooi vilten hoesje die hij waarschijnlijk nu al kwijt is. Maar hij kan weer lezen!

Tegen een uur of 2 waren we in Sevnica waar de gemeente zo vriendelijk geweest is om een gratis camperplek aan te leggen. We hebben een plekje aan de rand en wanen ons wederom alleen op de wereld. Ons uitzicht bestaat uit struiken, bomen en gras en opzij kan ik tussen de bomen nog net een glimp opvangen van het plaatselijke kasteel.

We vonden het ondanks de hitte hoog tijd om weer wat te bewegen dus met een rugzakje waar een flesje water in zat zijn we naar het kasteel getogen. Ik vind dat het het midden houdt tussen een kasteel en een uit de kluiten gewassen landhuis maar goed, hier noemen ze het een kasteel. Op de binnenplaats stond allerlei interessante info over de wereld. Ik begreep er niet zoveel van en postte een foto in de familie-app waarna 2 broers, een neef en onze zoon wel van alles bleken te snappen over gravitatieconstantes en waarom de wereld niet rond is maar bulten heeft. 

Vanaf de kasteeltuin hadden we een mooi overzicht over een deel van het dorp en de rivier. Er kwam nog een trein voorbij en we waren enigszins teleurgesteld dat het geen stoomtrein was aangezien bij elke spoorwegovergang hier een gevarenbord staat met een plaatje van een stoomtrein.

Nadat we de heuvel afgedaald waren langs de wijngaard en door krappe doorgangen langs goed verzorgde huizen zijn we langs de rivier gaan wandelen.

De dopper was snel leeg en toen we na een kilometer of 5 een aantal winkels tegenkwamen zijn we daar maar naar binnen gegaan. Dit vanwege een groot gebrek aan terrasjes. We kwamen in een TEDi, waar werkelijk van alles en nog wat verkocht wordt en ze blijkbaar geen ruimtegebrek hebben want er was zelfs nog een half gangpad met kerstspulletjes. Er waren ook een paar bakken met opruiming en toevallig lagen daar precies allerlei dingen in die ik goed kan gebruiken voor volgende week zaterdag. De foto en verdere info komt tegen die tijd wel.

Maar ik had een topscore voor weinig ;-)

Uiteraard nog maar een 3 flesjes water gekocht voor de rest van de terugweg. Dat was schoon op toen we na 10 km bezweet terug kwamen bij de RV.

Hier zitten we niet aan een verkoelend riviertje dus hebben we de achterdeuren opengegooid en zijn even onder de koude douche gaan staan. Als herboren!